Hoe motiveert de schutterij haar vrijwilligers? Enkele erfgoedorganisaties schreven een inspiratiebundel van 172 pagina’s aan voorbeelden & tips. Deze bundel bevat ook een leuke bijdrage van onze schutterij.
Je kunt de volledige PDF lezen op de website van FARO. De bijdrage van onze schutterij kun je hier lezen:
De Schutterij As is een stuk levende geschiedenis die teruggaat tot 1644. Tijdens WOII lag de schutterij een tijdje stil, maar in 1957 werd ze opnieuw opgestart. De schuttersgilde houdt vast aan tradities, maar staat open voor vernieuwing en verjonging. Schieten kan bij de schutterij van eind april tot en met eind oktober. Maar ook tal van familievriendelijke activiteiten zoals trommelen bij de drumband maken deel uit van de werking.
KOGELS, KOGELS EN NOG EENS KOGELS
Maar laten we eerst starten bij het begin. Want om te schieten heb je natuurlijk kogels nodig. Kogels voor de Limburgse buks zijn niet te koop in de wapenhandel, want elke kogel is uniek. Het maken van de kogels neemt veel tijd in beslag en de schutters hanteren de ongeschreven regel dat er enkel wordt geschoten met lood dat ze kregen via schenkingen. Omdat lood zo duur is, houden schutterijen inzamelacties zodat het schieten met de Limburgse buks in stand gehouden kan worden. Als je weet dat de schutterij jaarlijks duizenden kogels afvuurt, dan kunnen de kosten hoog oplopen.
Toch heeft de schutterij sinds 1957 nog nooit lood moeten kopen. In de zomer van 2010 dreigde de schutterij voor het eerst in haar geschiedenis zonder lood te vallen. De vrijwilligers van de schutterij trokken aan de alarmbel en lanceerden een oproep die succesvol werd opgepikt door de media.
DIVERSE ACTIVITEITEN VOOR JONG EN OUD
Lange tijd lag de focus enkel op het schieten, maar in 2007 besloot de schutterij om de lokale gemeenschap meer te betrekken zodat het een vereniging werd van en voor het dorp. De gemoedelijke sfeer maakt de schutterij tot een informeel gebeuren waar jong en oud zich thuis voelen.
Mario Kellens kwam erbij dankzij zijn vriendin: “Het is allemaal heel toevallig gelopen. In het begin wou ik alles doen behalve het schieten, maar ondertussen schiet ik heel graag. Het gevoel die vrijheid te hebben om te doen waar je je het best bij voelt, is echt fijn. Er heerst een sfeer van mogen, niets moet hier. Dit zorgt ervoor dat mensen graag en gretig hun steentje bijdragen. Dit zou nooit mogelijk zijn wanneer het allemaal zeer strak georkestreerd zou worden.”
Ieder bestuurslid heeft een ander verhaal. Herman Bayen is al vele jaren actief bij de vereniging: “Ik ben erbij gekomen dankzij mijn grootvader, nu al 36 jaar geleden. Inmiddels is mijn grootvader overleden maar het is een heel speciaal gevoel om nog steeds zo actief bij de vereniging betrokken te zijn. Het groepsgevoel is hier echt heel belangrijk en dit dragen we hoog in het vaandel.”
Björn Ulenaers is al tien jaar voorzitter van de schutterij: “Tijdens onze activiteiten of evenementen als Erfgoeddag raken mensen geprikkeld en geïntrigeerd door wat we allemaal doen en komen ze spontaan vragen of ze zich mogen aansluiten bij de vereniging.” Verder worden er ook vijf keer per jaar andere schietwedstrijden in het binnen- en buitenland georganiseerd waaraan telkens zo’n dertig personen van de schutterij deelnemen.
HET DOORGEVEN VAN KENNIS
Maar er is meer. Sinds 1876 vindt het Oud-Limburgs Schuttersfeest plaats: een cultureel en historisch evenement en dé jaarlijkse afspraak voor meer dan 130 schutterijen uit Belgisch- en Nederlands-Limburg waarbij duizenden bezoekers op de been worden gebracht. Bielemannen, koningen en koninginnen tonen zich dan van hun beste kant. Er is dan ook een schietwedstrijd waarbij zes schutters van elke schutterij schieten op houten bölkes, dit is het Limburgse dialect van een houten blokje. Blijf je foutloos? Dan win je ‘d’n Um’: dé gegeerde trofee en dan mag je de volgende ‘Ouwe Limburger’ organiseren, want zo wordt het Oud-Limburgs Schuttersfeest ook genoemd in de Limburgse schutterswereld.
Een paar dagen ervoor vindt ook het ‘Kinjer-OLS’ plaats. Dan kunnen de oudste basisschoolleerlingen proeven van het schuttersleven en wordt een stukje geschiedenis ‘levend’ gemaakt voor de volgende generaties. De educatieve werking is belangrijk voor deze gilde. Björn Ulenaers: “We hopen dat de scholen de weg naar de schutterij vlot vinden, zo kunnen we de leerlingen de magie van het schieten van kleins af aan bijbrengen.”
DE TIP VAN BJÖRN
“Denk ook na over de toekomst van je traditie. Sta open voor jongeren en durf te veranderen.”