Sinds mensenheugenis speelt het vaandel een belangrijke rol, zowel in de samenleving alsook binnen de legers. De Romeinen kenden reeds hun ‘signum bello’ ofwel het strijdteken dat de aaanvoerder symboliseerde. Hij vormde de vlag waaronder de soldaten zich schaarden. Zolang deze boven het krijgsgeweld wapperde, putte men moed en hoop. Viel het vaandel in handen van de vijand, was alles verloren.
Nog steeds symboliseert het vaandel trouw aan en eerbied voor kerk en vaderland. Zonder een proper vaandel mag het gezelschap zich niet eens een schutterij noemen. Op dat vaandel is nagenoeg zonder uitzondering de naam van het gezelschap de (vermoedelijke) datum van oprichting en een afbeelding van de beschermheilige of schutspatroon geborduurd. Nog steeds is het een doodzonde wanneer het vaandel de grond raakt. Slechts de koning(in), paus en bisschoppen mogen bij bijzondere gelegenheden over het vaandel schrijden. De vaandrig bekleedt de hoogste officiersrang. Bij sommige verenigingen zit hij tijdens de optocht hoog te paard en laveert, met name tijdens het defilé in een zigzagbeweging over straat.
Een paard, nee nee dat hebben we niet. Bij ons wordt de functie van vaandeldrager beoefent door Michel. Hij beoefent deze functie uitstekend en belandde de laatste jaren telkens bij de beste 10 vaandeldragers op het OLS wat een hele prestatie is. Maar als het weer tegenzit is het geen makkie om zo een vlag in bedwang te houden dus de taak van vaandeldrager is toch niet te onderschatten.